Het verslag van Bethune van Rein!
Een weekje na mijn wederkeren van een Erasmusuitwisseling nam ik deel aan het traditionele kerstornooi in Béthune, Frankrijk, dicht bij de Belgische grens. Naar gewoonte zijn er naast enkele stevige IMs en GMs ook veel (Belgische) jeugdspelers. Er waren 9 ronden op 2 dagen en het tempo bevat geen additionele tijd na zet 40.
Ronde 1: Failmaster (2316) – GM Vajda Levente (2566)
Mijn eerste tornooi in een goeie 5 maanden en meteen een GM door de versnelde paringen. Slik. Vajda staat erom bekend dat hij snel speelt tegen lager geratede tegenstanders en ook tegen mij deed hij dat. Ik miste duidelijk heel veel ritme want het kostte me al snel heel veel tijd om min of meer gelijke tred te houden. Dat brak me later logischerwijs zuur op want één te snelle zet met nog 10 minuten op de klok liet een dodelijke doorbraak in het centrum door waarna de stukken snel in de doos konden.
0-1 - 0/1
Ronde 2: Renzo Ducarmon (2147) – Failmaster (2316)
Na een nederlaag is een zwartpartij tegen een jonge speler die je goed kent natuurlijk allesbehalve welkom. Met zoveel jeugdspelers is het echter ook niet onlogisch. De partij vertoont weinig opwinding en hij gebruikt het witvoordeel om een ongelijke lopereindspel te forceren vlak na de opening. Ik krijg nog wel een initiatiefje maar dat brengt nauwelijks enig vuur in de stelling.
½ - ½ - 0,5/2
Beginnen met 0,5/2 zonder enige kans op meer is zwaar. Verliezen van een GM en niks kunnen creëren met zwart zijn echter zaken die kunnen voorkomen. Het vertrouwen was dus niet echt aangetast op dit moment.
Ronde 3: Jasper Beukema (2032) – Failmaster (2316)
Opnieuw is dit weer geen leuke paring. Jasper is dan wel minder roekeloos dan zijn broer maar ook hij kan met de juiste stelling en vorm hoge toppen scheren. Ik probeer de stelling in het vroege middenspel uit balans te brengen maar speel vervolgens onnauwkeurig. Bijgevolg zit ik een poos om een plan verlegen en komt ik uiteindelijk simpelweg slecht te staan. In de tijdsnoodcomplicaties fluctueert de evaluatie van de stelling met enorme volatiliteit. Uiteindelijk wordt er in remise berust en daar mag ik eigenlijk zelfs blij mee zijn.
½ - ½ - 1/3
Hoewel de eerste dag geen barsten in het vormpeil te licht brachten, waren de fouten in deze partij wel talrijk en groot. Reeds na drie ronde ligt de zak met elo’s onder de guillotine.
Ronde 4: Failmaster (2316) – Albert De Hooghe (2087)
Een geaccepteerd dame gambiet verschijnt op het bord waarin de zetvolgorde van mijn volgende jeugdspeler mij verwart. Een droge en gelijke stelling ontstaat even later wanneer er zich een oh-zo-gekend drama afspeelt. Het soort blunder dat elke schaker helaas kent. Je ziet een sterke zet. Rekent wat. Alles lijkt goed. Hier zit zelfs voordeel in! Je wordt al wat optimistischer. De klok tikt dus je wil snel spelen. Nog even verder kijken. Het klopt allemaal… Toch? Je speelt de zet en… nog voor je de klok induwt zie je wat je hebt gedaan. Vol afschuw aanschouw je de stap 2 niveau weerlegging. Koude rillingen komen op, het is hopen dat hij het niet ziet. Zijn hand gaat naar het juiste stuk en je weet dat het te laat. Pion weg en de hele stelling valt in een.
Het mes van de guillotine valt onvermijdelijk. De zak aan flarden, de elo’s liggen voor het rapen op de grond en het vertrouwen vertoont diepe wonden.
0-1 - 1/4
Mijn grootste nederlaag in jaren.
Wat nu? Waarom heb ik niet iets langer nagedacht over die ene zet? Had ik ergens remise moeten aanbieden? Is mijn vorm zo slecht? Waarom is mijn spel zo belabberd? Speel ik morgen nog mee? Moet ik het bloeden doen stoppen nu het nog kan? Wat is er toch verkeerd?
Er is niemand die na een dergelijke nederlaag zichzelf niet in vraag trekt. Niemand die niet begint te twijfelen. Het zit zeer diep. Het is niet de eerste keer dat ik tijdens een tornooi een dergelijke crisis meemaak. De belangrijkste vraag is ongetwijfeld waarom het zo slecht gaat. Is de crisis het gevolg van mentale of fysieke kwalen? Of ben je gewoon echt uit vorm?
Als de oorzaak fysiek of mentaal is en je denkt deze te kunnen oplossen, ga je door. Anders lijkt het best om de handboek te gooien. Ik besluit verder te spelen met de volgende gedachten: beginnen van nul, niet bereken hoeveel elo ik kwijt ben, geen standen opzoeken of naar anderen kijken, niet denken aan resultaten maar simpelweg proberen om goede zetten te spelen.
Ronde 5: Wolf Mestrom (1954) – Failmaster (2316)
Vier op een rij! Wat betreft het aantal jeugdspelers… Al na de opening zijn de intenties van deze jonge knaap duidelijk. Hij ruilt zijn isolante pion om het zo plat mogelijk te maken. Ik vind het steeds beschamend –vooral voor jonge spelers- als er zo ostentatief op remise wordt gespeeld. Door dit te doen, geef je jezelf eigenlijk al half verloren. Uiteindelijk weet ik na veel zwoegen en goed verdedigwerk langs zijn kant een TT+L vs TT + P eindspel te converteren met al bij al degelijk spel.
0-1 - 2/5
Ronde 6: Failmaster (2316) – Nirajanan Oupindrin (1932)
Mijn tegenstander doet enkele vreemde dingen en na zet 12 staat hij al +1 in het krijt. Door verscheidene dwaasheden kost het me echter 60 zetten om dit grote voordeel in te cashen.
1-0 - 3/6
Na een spectaculaire elowinst van 2 punten vandaag komt het schoon volk alvast terug in het vizier.
Ronde 7: Eric Szylar (2005) – Failmaster (2316)
Soms heb ik echt moeite om de zetten van mijn tegenstander te begrijpen. Deze partij was er zo eentje. Vrijwillig stukken passief zetten, een gratis loperpaar, een pawnbreak toelaten er boven op en vervolgens een tactische misser.
0-1 - 4/7
Ronde 8: Failmaster (2316) – WIM Patricia Llaneza Vega (2209)
Opnieuw heb ik in een maroczy moeite om bepaalde zetten van haar te begrijpen en ik kan een gestaag uitgebouwd voordeel in haar tijdnood verzilveren. There’s a reason nobody plays the accelerated dragon at top level, folks!
1-0 - 5/8
Vier op een rij! Deze keer in overwinningen J Het positieve gevoel was er terug. Ik zou in de laatste ronde een hoger geratede tegenstanden loten en met remise zou ik me toch nog kunnen verzekeren van een +2300 rating. Toen ik echter de paring zag, was ik ver van optimistisch. Grootmeester Fedorchuk is een veel gezien zwaargewicht op open tornooien in heel Europa. Hij heeft talloze opens gewonnen en zelf won ik nog nooit van een GM. Zeker met wit laat hij heel zelden punten liggen. Echter -voor het eerste dit tornooi- kon ik zonder druk spelen, een belangrijke factor.
Ronde 9: GM Sergey Fedorchuk (2641) – Failmaster (2316)
Ondanks het feit dat hij steevast met e4 opent, varieert hij toch best veel in zijn openingskeuze. Onder het motto strijdend ten onder koos ik voor Najdorf en hij antwoordde met de trendy 6.h3 –iets wat ik zelf ook speel-. De zetvolgorde die hij koos, was mij niet bekend. Desalniettemin kwamen we in een weinig ambitieuze variant terecht. In typische najdorfstructuur komt op het bord. Hij speelt een aantal passieve zetten. Ik begin optimistischer te worden, dit moet toch zeker gelijkspel geven? De klok tikt echter genadeloos weg. Illusies wil ik me op dat moment niet maken. Elke keer opnieuw kan je tot op een bepaald moment gelijke tred houden met spelers van dat kaliber maar het kost oh zo veel tijd. Het cruciale moment is rond zet 25. Zijn Lf1 lijkt positioneel sterk maar zo traag. Ik zie een zeer interessant ogend pionoffer en weinig alternatieven. Snel even een blik op de klok werpen. Nog maar 25min, een dikke 20min in het krijt. Ik kan toch niet passief blijven verdedigen? Loper naar g5 let’s roll! Hij is verrast, precies niet gezien? Na enkele minuten grijpt hij zijn toren op a2 vast, hij gaat het pionoffer met Txa5 aannemen, ja toch? Toren gaat naar… A … 4 !? Ik geloofde m’n ogen niet. Hij laat een dameoffer toe. Maar dit was toch goed voor mij? Onmogelijk te verliezen. Even bekomen en dan ervoor gaan! De dame gaat de doos in en dat levert mij een toren, stuk, pion en enorm veel mooie velden op. 33… Ld3 komt, neen dit kan toch niet? Nu wil ik geen remise, zo’n kans moet ik grijpen. Het is een cruciaal moment, nog 20 min op de klok. Ik denk: “in 10min moet ik de ambitieuze variant uitgerekend hebben, anders de simplificerende optie!” Het rekenwerk is omslachtig en de zenuwen gieren door mijn lijf. Trillende benen, kloppend hart maar toch een enorme concentratie. 11 minuten op de klok. Daar is em! Het laatste einde dat ik aan één moest knopen. Zet 34 e4! De dame wordt teruggewonnen met interest. Een kwaliteit voor. Dit mag niet meer misgaan. Toch nog complicaties. Zo’n mannen moet je 3 keer verslaan voor één punt. Nog één laatste keer de denktank in. Nog 1 minuut over. Wat. Een. Stress. Kwaliteit terugofferen met 41. Txd3. 15 minuten en 2 bijna hartaanvallen later en het is gebeurd! De kolos steekt geïrriteerd zijn hand uit. Zevert vervolgens onsportief nog over enkele onzin varianten en verlaat de speelzaal.
0-1 !! - 6/9
Wat een voldoening. Mijn grootste overwinning ooit!
’t kan verkeren, wist ook Bredero.
Maar alleen als je zelf de goede houding voorlegt. Nog meer dan in andere sporten, is het mentale aspect cruciaal voor een goede prestatie.
Ik slaag er net in om alle verloren elopunten terug te halen maar ik vind het moeilijk om echt tevreden te zijn van mijn tornooi.
Dat deze droomoverwinning er kwam na een vertoon van enorme weerslagkracht maakt hem toch wel des te specialer.
